Varzesh3

آیا سرزنی در فوتبال باعث زوال عقل می شود؟ ورزش سه

» استیوارت می گوید این احتمال وجود دارد که آسیب دیدگی مغزی آستل بر اثر برخورد سرها یا لگدی بوده که در دوران حرفه ای سخت و طولانی او به سرش خورده ضمن اینکه ممکن است عوامل دیگری هم وجود داشته باشد: «آنچه در ظاهر می بینیم این است که میزان آلزایمر و آسیب دیدگی های مغزی بیش از حد انتظار است چون آنها را به عنوان ورزشکاران حرفه ای می شناسیم و این بیماری مرتبط با سن است ضمن اینکه بازی فوتبال باید به سلامت جسمانی آنها کمک کرده باشد.

به گزارش ورزش سه ، از سال 2002 که جف آستل، بازیکن سابق تیم ملی انگلیس با تشخیص پزشکی قانونی به دلیل بیماری مرتبط با حرفه اش جان خود را از دست داد، مقامات فوتبالی متهم شده اند که در روند تحقیقات درباره این موضوع اختلال ایجاد می کنند و سعی در لاپوشانی آن دارند اما آلن شیرر ، مهاجم سابق انگلیس و نیوکاسل که به قدرتش در ضربات سر شهرت دارد، تلاش کرده این موضوع مورد‌بررسی قرار گیرد و از نگرانی هایش درباره زوال عقل بعد از سال‌ها هد زدن صحبت کرده است. استیوارت مامور شده ارتباط مستقیم میان ضربات سر با فراموشی را بررسی کند و برای این کار تیم تحقیق او، سابقه پزشکی 10 هزار فوتبالیست سابق را با 30 هزار نفر دیگر مقایسه می کنند. این پژوهش با عنوان تاثیر فوتبال بر سلامت و خطر فراموشی با بودجه اتحادیه فوتبال انگلیس و همچنین اتحادیه فوتبالیست‌های حرفه‌ای انگلیس انجام می شود و هدفش جمع‌آوری شواهد و مدارک لازم برای این موضوع حساس است. استیوارت بود که در سال 2014 بعد از انجام آزمایش‌های لازم روی مغز آستل اعلام کرد او در سن 59 سالگی به دلیل نوعی التهاب مغزی بدخیم که ریشه در آسیب‌دیدگی تدریجی سر دارد، درگذشته اما او در دیدگاهش محتاطانه عمل می کند و می گوید برای اعلام نظر قطعی باید اطلاعات بسیار بیشتری حاصل شود چون در‌حال‌حاضر ابهام و تردید زیادی در این موضوع وجود دارد. او به عنوان مثال به سه عضو تیم قهرمان انگلیس در جام جهانی 1966 اشاره می کند که به آلزایمر پیشرفته دچار شدند مارتین پیترز 74 ساله و ری ویلسون و نابی استایلز که هر دو فوت کرده اند. استیوارت به خبرگزاری فرانسه گفت مشکل ما دانسته‌های ناقص است و این‌همه چیزی است که در‌حال‌حاضر داریم. بعضی از آنها کاملا قانع‌کننده است که برخی از اعضای تیم 1966 دچار آلزایمر شده اند و تیم‌های فوتبال دیگری نیز هستند که مشکل مشابهی دارند اما ما به درک کاملی نرسیده ایم ولی باید بدانیم دیگر تیم‌های جام جهانی 1966 هم همین قدر آلزایمر دارند یا این آمار فقط به تیم انگلیس تعلق دارد. او می گوید حتی کاملا مشخص نیست که مرگ آستل هم به دلیل ضربه زدن به توپ با سر بوده باشد در حالی که عموما اینطور تصور می شود مردم دوست دارند آن را ارتباط بدهند چون از نظرشان روشن است، یک نفر زیاد با سر به توپ ضربه زده و مغزش آسیب‌دیده. شاید موجه به نظر برسد اما نمی توان ارتباط مستقیمی پیدا کرد. استیوارت می گوید این احتمال وجود دارد که آسیب‌دیدگی مغزی آستل بر اثر برخورد سرها یا لگدی بوده که در دوران حرفه‌ای سخت و طولانی او به سرش خورده ضمن اینکه ممکن است عوامل دیگری هم وجود داشته باشد آنچه در ظاهر می بینیم این است که میزان آلزایمر و آسیب‌دیدگی‌های مغزی بیش از حد انتظار است چون آنها را به عنوان ورزشکاران حرفه‌ای می شناسیم و این بیماری مرتبط با سن است ضمن اینکه بازی فوتبال باید به‌سلامت جسمانی آنها کمک کرده باشد. آنها 70 و80 سالگی را تجربه می کنند در حالی که افراد دیگری در همان جامعه در حدود 60 سالگی جان خود را از دست می دهند و حتی به سنی که معمولا با خطر آلزایمر روبه‌رو می شوند، نمی رسند. استیوارت می گوید یک تحقیق با حضور دانشجویان دانشگاه استرلینگ اسکاتلند اثرپذیری مغز از ضربه سر به توپ را ثابت کرده است ما آنها را در محیط آزمایشی قرار دادیم و از ماشینی استفاده کردیم که در تنیس کاربرد دارد و توپ‌ها را پرتاب می کند. ما عملکرد مغز قبل و بعد از 20 ضربه به توپ را بررسی و مشاهده کردیم کارکرد الکتریکی مغز کمی کاهش یافته و همچنین حافظه آنها تا‌حدی کاهش یافته که این اختلال تا 24 ساعت تداوم داشت. برای همین استیوارت به دانشجویان توصیه کرده که قبل از امتحانات با سر به توپ ضربه‌های زیادی نزنند هرچند نمی توان اثر بلندمدت آن را تعمیم داد. نهاد حاکم بر فوتبال اروپا چند ماه قبل دو تحقیق جداگانه را هدایت کرد که به ضربات سر در فوتبال جوانان می پرداخت تا نشان دهد به این موضوع توجه دارد. استیوارت گفت فیفا و یوفا تحقیقاتی انجام داده اند و اگر برایشان ثابت شود، ابایی ندارند که نتایج آن را علنی کنند و بپذیرند تا تغییری ایجاد شود و مردان و زنان بتوانند بعد از فوتبال حرفه‌ای زندگی طولانی و شادی داشته باشند. منبع ایران ورزشی خبرگزاری فرانسه